Maandagochtend, uurtje of zes. En ik ben er weer helemaal klaar voor: de Nijmeegse Vierdaagse. Nee, niet om te lopen. Dat heb ik na de 5e keer vaarwel gezegd. Flauwe excuses, zoals geen tijd, nooit trainen, druk, druk, druk. En o ja, mijn fysieke bouw is er ook niet helemaal op ingesteld. Maar gelukkig ben ik er als verzorger inmiddels toch ook alweer zo’n 17 jaar bij betrokken.
De komende week wordt het weer afzien, zowel voor wandelaars als verzorgers. Weinig slaap, lange dagen, veel plezier, uitgaan. lachen, huilen, pijn, ik hoop weinig regen. Kortom: de echte “derde week van juli” traditie. Gelukkig is Wim er ook weer bij. Door zijn ziekte helaas niet als verzorger, maar toch als toeschouwer. Want al die 17 jaar gaan we tenslotte al samen. Zaterdag zal ik er weer verslag van doen. Tot die tijd schrijf ik vooral dagelijks berichten in het forum.