In de week van 14 tot 19 juli zien we elkaar weer in Nijmegen. Voor velen (iedereen?) een week waar we het hele jaar naar uitkijken. Althans, als ik voor mezelf spreek is dat ieder jaar vanaf eind januari. Gaan we het weer doen? Hadden we vorig jaar niet gezegd “dit nooit meer!” ?
In dit bericht een heel beknopt overzicht hoe het zo gekomen is met de verzorging van de RET. Voor de niet-Rotterdammers: het openbaar vervoersbedrijf van Rotterdam en omstreken. Rotterdam Electrische Tram. Elke andere betekenis is niet correct, kan echt niet gebruikt worden op onze rustposten 🙂 Nee, ook vriendje Stokvis zit niet in onze verzorgingsploeg.
De wandelsportvereniging RET is opgericht in 1936, om precies te zijn op 24 september. De RET kende heel veel verenigingen. Voetbal, tennis, vissen, autohobby, een zangkoor, postzegels, noem maar op. In die tijd was het grootste gedeelte van het personeel lid van een (de) sportvereniging. Dat is in de huidige tijd allemaal veel minder van zelfsprekend, we zijn enorm bevoorrecht dat we het elk jaar weer kunnen organiseren. Overigens: de wandelsportvereniging werd in 1992 zelfstandig van de andere verenigingen. Moderne tijden 🙂
Ergens in het verleden besloot de wandelsportvereniging om bij de Nijmeegse Vierdaagse rustposten te verzorgen. Aanvankelijk op fietsen, later met 2 kleine busjes, later nog een personenauto erbij, tot nu met 4 flinke bestelbussen. Op bovenstaande foto (uit 1990) ziet u een aantal verzorgers uit 1990. Illustere namen uit onze historie. Op de achterste rij van links naar rechts Bep Koelink, Jan Groeneweg, Wil van Lier, Bep van Lier, Alie Muntz, daarvoor Bob van Brenkelen, Wim Groeneweg en Piet de Kruik.
Ik kan nergens achterhalen wanneer de RET precies begonnen is met verzorgen. Maar we hebben veel oude foto’s, ik schat in dat het zeker 50 jaar geleden is. Als ik kijk naar onze bekende RET Wandeltocht: die wordt volgend jaar ook voor de 50e keer gelopen. Met wat jaren ertussen dat er niet gelopen werd (2006, 2020, 2021) kan het rond 1970 begonnen zijn? Heeft u informatie, reageer dan gerust onder dit bericht.
De stuwende kracht achter de verzorging was Bep van Lier. Controleur bij de RET, hoofd verkoper van de zagagenda’s, maar vooral verenigingsman. Stofjas aan, platte pet op, zo kennen veel mensen hem. En hij maakte de verzorging ook populair. Als eerste vond de WandelKring Rotterdam en Omstreken (onderdeel van de KNBLO) het fijn als de RET ook voor hun leden de verzorging wilde regelen. Later het openbaar vervoersbedrijf Amsterdam (jaja, die steden kunnen samenwerken, sommigen komen zelfs met een Amsterdamse vlag bij ons rusten. Dat is wel op het randje hoor 🙂
Ik liep zelf mijn eerste Vierdaagse ergens in de jaren 80. Er waren 3 verzorgingswagens op 4 lokaties, en om mij heen liepen 19.000 wandelaars. Een totaal andere beleving. Maar ik vond het geweldig. En dankzij die wandelkring besloot ik bij de RET te rusten. En ben ik blijven hangen. Ik kan het niet missen. Al denk ik elk jaar op de 4e dag: dit was echt de laatste keer.
Na het opheffen van de wandelkringen en de fusie van KNBLO naar KWBN laten we ook anderen nu toe tot de verzorging. En schrijven we in via een website. En betalen we met pin. Maar het draait nog steeds allemaal om de wandelaars. En de verzorgers. We zijn ze alle 20 heel dankbaar dat ze bereid zijn om elke dag vroeg op te staan, hard te werken en vrolijk te blijven. O ja, en dat geldt vooral ook voor de wandelaars!!
We wensen iedereen veel succes, tot ziens! O ja, en we nodigen u van harte uit om hieronder een stukje van uw Vierdaagse historie te beschrijven! De komende dagen proberen we steeds een stukje te schrijven, ook op de wandeldagen. Reageer gerust!